Başka konularda ortak yönleri olan anne babalar bile çocuk bakımı felsefelerinde ortak yönler bulmakta zorlanırlar. Anne babaların farklı kişilik yapıları, farklı aile kökenleri, farklı yetişme biçimleri nedeniyle aslında bu çoğu kez kaçınılmaz bir durumdur. Bu durumun çocuğun gelişimini nasıl etkileyeceği farklılıkların çocuğa asıl yansıtıldığına bağlıdır. Farklılıklar çocuğun gelişimine katkı sağlayacak bir enginliğe dönüştürülebileceği gibi, gelişimi olumsuz yönde etkileyen önemli bir sorun olarak da karşımıza çıkabilirler.
Aslında her anne baba insan oldukları ve değişken ruh durumu içinde
bulunabildikleri için zaman zaman kendi içlerinde bile tutarsız olabilirler. Bu tutarsızlık anne babanın ruh durumuyla ilgili olabileceği gibi çocuğun yapısı ya da davranışın ortaya çıktığı koşullara da bağlı olabilir. Örneğin mutsuz, sıkıntılı bir anne çocuğun mızırdanmasını tolere edemeyebilir. Gürültülü bir top oyunu açık havada uygun bir mekanda sorun olarak görülmezken evde kabul edilemez gelecektir. Anne babanın hem kendi içlerinde hem de birbirleriyle her zaman ve her koşulda tutarlı olmalarını beklemek gerçekçi değildir. Bunu gerçekleştiremeyen anne babalarda bu beklenti kaygı ve yetersizlik duygusuna neden olmaktadır. Aile içinde tutarlı olunması gereken konu evde sounların ele alınış biçimi ve bireylerin birbirlerine olan saygılı tutumlarıdır.
